Het was in het gezegende jaar 2012 dat de Amerikaanse zangeres Letitia VanSant uit Baltimore, Maryland op plaat debuteerde met haar album “Breakfast Truce”. Drie jaar later kwam ze met een vervolgplaat op de proppen die ze opnam met haar groep ‘The Bonafides’ en die “Parts & Labor” als titel kreeg. Twee jaar geleden volgde dan nog “Gut It To The Studs”, haar album nummer drie.

De release van haar vierde plaat “Circadian” is echter voorzien voor dit jaar en nog wel aan het einde van de maand februari. Letitia VanSant koos van bij het begin om indie folksongs met een country- en popinslag te brengen op haar platen en dat doet ze ook nu weer in de negen songs die voor “Circadian” werden opgenomen met de momenteel zeer populaire topproducer Neilson Hubbard achter de knoppen in de studio in Nashville, Tennessee.

Het gitaarwerk op deze plaat werd uitgevoerd door Will Kimbrough en Juan Solorzano die ook orgel en pedalsteelgitaar voor zijn rekening nam. Michael Rinne speelde op basgitaar en albumproducer Neilson Hubbard nam plaats achter het drumstel, terwijl Mia Rose Lynn en David McKindley-Ward voor de harmony vocals tekenden. De negen nummers op “Circadian” werden allemaal van behoorlijk persoonlijke teksten en bijpassende muziek voorzien door Letitia VanSant zelf.

Ondanks de aanwezigheid van die groep topmuzikanten bleef de sound bij deze nummers vrij sober en minimalistisch, waardoor de intimistische zangpartijen van Letitia VanSant nog beter tot hun recht konden komen. Ze begint het album met de over de gevolgen van een verkrachting handelende song “You Can’t Put My Fire Out” waarna de traditionele countrysound wordt bovengehaald voor het mooie nummer “Tin Man” (zie live vertolking op de eerste video).

Ook bij het daaropvolgende “Something Real” dat op de tweede video te horen is blijft het geluid initieel voornamelijk beperkt tot de klanken van een akoestische gitaar. De inspiratie voor deze song kwam er na het overlijden in 2017 van folk- en country-icoon Jimmy LaFave. Haar loepzuivere zang zorgt daarna voor nog meer betoverende en intieme momenten bij de liedjes “Most Of Our Dreams Don’t Come True”, het zeer sobere “Spilt Milk” en “Driftwood” en in de sfeervolle titelballad “Circadian”.

Het laatste liedje op deze plaat is “Rising Tide”, een song die geïnspireerd is op de ervaringen van Letitia’s vader die van de oorlog in Vietnam was teruggekomen met kanker. Die werd veroorzaakt door ‘Agent Orange’, een codenaam voor het ontbladeringsmiddel dat heel veel werd ingezet in die oorlog en dat allerlei ziekten en misvormingen veroorzaakte, zoals ‘spina bifida’ (open rug) bij pasgeboren kinderen. Met dit nummer toont Letitia VanSant aan dat ze nog niets heeft verloren van haar sociaal engagement en haar strijd tegen onrecht. Neilson Hubbard heeft door zijn sobere maar erg mooie productie sterk bijgedragen tot het meesterwerk dat “Circadian” van Letitia VanSant is geworden.

(valsam)